by Zaburzenia miesiączkowania to dość często występujący problem zdrowotny u kobiet. Dotyczyć mogą zarówno częstości, jak i intensywności krwawienia menstruacyjnego czy towarzyszących mu dolegliwości. Rozwinąć się mogą na skutek nieprawidłowego stylu życia albo być konsekwencją toczącej się choroby. Sprawdź, jakie mogą być przyczyny zaburzeń miesiączkowania.
Zaburzenia miesiączkowania a styl życia
Zaburzenia miesiączkowania nie zawsze są związane z nieprawidłowościami w stanie zdrowia. Nierzadko są konsekwencją prowadzonego stylu życia. Dlatego ginekolog, próbując ustalić przyczynę zaburzeń miesiączkowania, wypytuje o niego pacjentkę. Szczegółowo przeprowadzony wywiad medyczny może dostarczyć wielu cennych informacji. Zaburzenia miesiączkowania bowiem mogą się rozwinąć na skutek narażenia na silny i/lub długotrwały stres, mogą być też związane ze stosowaną dietą. Zarówno zbyt niska, jak i nadmierna masa ciała powodują nieprawidłowości w cyklu menstruacyjnym.
Cykl miesięczny może ulec rozregulowaniu na skutek zbyt intensywnej pracy i znacznego obciążenia organizmu. Zaburzenia miesiączkowania to problem dość często zgłaszany przez kobiety wyczynowo uprawiające sport i podróżujące – zmiany klimatyczne lub stref czasowych to możliwy czynnik nieprawidłowego krwawienia menstruacyjnego. Eksperci wśród możliwych przyczyn zaburzeń miesiączkowania wymieniają również stosowanie doustnej antykoncepcji hormonalnej czy wkładek wewnątrzmacicznych. Organizm kobiety może różnie zareagować na zmiany hormonalne związane z taką formą antykoncepcji.
Zaburzenia miesiączkowania a choroby
W przypadku zaburzeń miesiączkowania będących wynikiem nieprawidłowości w stanie zdrowia eksperci dokonali ich podziału na pierwotny brak miesiączki i wtórne zaburzenia miesiączkowania, które pojawiły się u kobiet krwawiących wcześniej prawidłowo.
Pierwotny brak miesiączki może być konsekwencją wielu schorzeń, w tym m.in.:
- hiperkortyzolemii (podwyższonego poziom kortyzolu),
- pierwotnej niedoczynności tarczycy,
- nieprawidłowości anatomicznych (braku lub niedorozwoju jajników, braku lub niedorozwoju macicy czy pochwy, zarośnięcia błony dziewiczej),
- zespołu Turnera (wady genetycznej polegającej na braku jednego chromosomu X),
- guzów przysadki mózgowej,
- hiperprolaktynemii (podwyższonego poziom prolaktyny),
- wrodzonego zespołu nadnerczowo-płciowego (niedoboru kortyzolu, nadmiaru androgenów nadnerczowych – hormonów płciowych).
Wtórne zaburzenia miesiączkowania mogą być związane z następującymi stanami:
- zmiany w macicy na skutek przebytego zabiegu w obrębie układu rodnego,
- przedwczesne wygaśnięcie czynności jajników,
- zrosty w macicy, szyjce macicy, pochwie,
- choroby tarczycy (za wysoki lub za niski poziom hormonów tarczycowych),
- zespół policystycznych jajników, inaczej wielotorbielowatość jajników,
- hiperprolaktynemia,
- zaburzenia odżywiania – anoreksja, bulimia,
- zespół Sheehana (niedobór hormonów wydzielanych przez przedni płat przysadki),
- guzy mózgu, zwłaszcza te rozwijające się w osi podwzgórzowo-przysadkowej, które powodują nieprawidłowości w produkowaniu hormonów stymulujących układ rozrodczy,
- zespół Cushinga (podwyższony poziom kortyzolu).
